Bron: Telegraaf 28 juni 2014


Vandaag, de 28e juni, wordt in Den Haag de Veteranendag gehouden. Met groot ceremonieel zullen onze militairen die voor Nederland of voor Nederlandse belangen hebben gevochten in het openbaar worden geëerd en bedankt voor hun werk. Sommigen van hen hebben die inzet voor het Nederlands belang met hun leven moeten betalen. Dat is iets wat veel landgenoten niet zo direct associëren met het begrip ’veteraan’.
Er is zelfs een aanzienlijke groep oudgedienden waarvan velen nog nooit gehoord hebben. Dat zijn de oud-militairen die in de jaren ná 1945 werden ingezet bij de schermutselingen rondom het onafhankelijkheidsstreven van onze voormalige kolonie Nederlands-Indië.


Politionele acties
Iedereen weet nog wel iets van de zogenoemde politionele acties onder generaal Spoor in de jaren tussen 1947 en 1949. Na de overgave van Japan aan de Amerikanen verklaarden de toenmalige Indonesische leiders Mohammed Hatta en Achmed Soekarno Indië onafhankelijk van Nederland en riepen zij de Republik Indonesia uit. Ons land liet zich niet zonder protest zijn rijke koloniën afnemen en verzette zich zowel politiek als militair. Het meest oostelijke deel van Nederlands Oost-Indië was Nieuw-Guinea, een grotendeels onherbergzaam gebied met oerwouden en bergen.
Daar leefden de Papoea’s, die zowel uiterlijk als karakterologisch sterk verschilden van de Indonesiërs van Soekarno. Hoewel veel Papoea’s cultureel nog in het stenen tijdperk leefden van jacht en visvangst, waren ze zeer gesteld op de Nederlandse kolonisten. Dit onder meer door het goede onderwijs en de uitstekende medische zorg die wij Nederlanders in Nieuw-Guinea hadden georganiseerd.


Eigen vlag
De Papoea’s hadden zelfs een eigen democratisch gekozen regering, de Nieuw-Guinea Raad, een eigen volkslied, een eigen krijgsmacht, het zgn. Papoea Vrijwilligerskorps (PVK) en een eigen vlag geheten ’Bintang Kejora’ of ’Morgenster’.
Het is een vijfpuntige witte ster op een rode achtergrond met witte en blauwe strepen als verwijzing naar de Nederlandse driekleur. Die vlag was voor alle Papoea’s het symbool van hun eigen land, hun politieke vrijheid en hun eigen cultuur.
Onder zware druk van de Verenigde Staten moesten wij in 1949 na ruim driehonderd jaar onze Indische kolonie afstaan aan Indonesië, met uitzondering van Nieuw-Guinea, zo had Nederland bij de soevereiniteitsoverdracht aan Indonesië bedongen.
Met instemming van de Verenigde Staten was bepaald dat Nieuw-Guinea over zijn eigen toekomst mocht beslissen.


Modelkolonie
Nieuw-Guinea was door de Nederlanders als een modelkolonie bestuurd. Er zou na het vertrek van de Nederlanders een democratisch referendum worden gehouden ter gelegenheid van een groot congres met meer dan duizend Papoealeiders uit het gehele gebied West-Papoea.
Het congres werd omsingeld door de Indonesische krijgsmacht met tanks, pantserwagens en helikopters. Er vielen doden. Zo maakte Indonesië een einde aan de eerste Papoeastaat in de tropen. Meer dan duizend stamhoofden werden onder dreiging met vuurwapens gedwongen in een ’act of free choice’ (soort referendum) te kiezen voor een bezetting door de superieur bewapende Indonesiërs. Wie niet mee wilde doen verdween in de gevangenis of werd doodgeschoten. Het uithangen van de patriottische Morgenstervlag werd door de Indonesiërs gezien als ’landverraad’.
Nederland noch Indonesië noch de Verenigde Staten zijn hun beloften nagekomen. De Volkskrant van 14 januari 2012 zegt het met een vette krantenkop: ’De Papoea’s zijn belazerd door de politici.’ Ze worden nu al meer dan vijftig jaar verraden en bedrogen, in het bijzonder door Nederland.
De Papoea’s vormden destijds het meest loyale bevolkingsdeel van onze toenmalige kolonie Nederlands-Indië.
Jarenlang heeft de Papoea Krijgsmacht hulp verleend aan het KNIL, het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger. Talrijke Papoea’s zijn voor Nederlandse politieke belangen gesneuveld.
Maar vandaag, op Veteranendag, heeft Nederland via de minister van Defensie, Jeanine Hennis-Plasschaert, bepaald dat de Morgenstervlag, het symbool van het verlangen naar een onafhankelijke Papoeastaat, tijdens het Veteranendefilé niet mag worden ontplooid. Dat heeft onder meer de organisatie van de Veteranendag besloten om de Indonesiërs die de Papoea’s onderdrukken niet voor het hoofd te stoten. Dat de Morgenster al in 1961 door Nederland officieel is erkend, speelt kennelijk geen rol meer.


Symbool
Want de Morgenster geldt als een van de symbolen van de strijd tegen de overheersing door de Indonesiërs. Die gedragen zich veel kolonialer dan Nederland dat ooit gedaan heeft in het vroegere Nederlands-Indië.
Die karakterverandering was primair te zien aan de eerste zelfbenoemde president van de Republiek Indonesië: Soekarno.
Hij veranderde, na de onafhankelijkheid, van een democraat in een autoritair leider met vele kenmerken van een klassieke dictator. Hij trachtte zijn macht te houden door onder andere te balanceren tussen het Indonesische leger en de Communistische Partij van Indonesië (CPI).


Onderdrukking
Toen de Indonesische communisten trachtten om via een coup de macht te grijpen, stuurde Soekarno zijn leger onder leiding van generaal Soeharto. Dat kostte ongeveer aan één miljoen communisten het leven.
Desalniettemin bleven de Amerikanen het nieuwe Indonesië van Soekarno en diens latere opvolger Soeharto steunen, ondanks de internationale protesten tegen de corruptie en de dodelijke onderdrukking van tegenstanders.
De vele Nederlanders die nooit begrepen hebben wat wij eeuwenlang in Nederlands-Indië hebben bereikt en die nog steeds denken in het aloude politieke dogma van wijlen de PvdA-politicus Joop den Uyl, dat steevast luidde: „Wég met ons”, hebben hier wellicht iets om over na te denken.


Klap in gezicht
Door het niet te remmen neokolonialisme van de Indonesiërs, in combinatie met de karakterloosheid en lafheid van onze politici, wordt de hoopgevende Morgenster bedreigd door het duister van politieke macht, heerszucht en onbetrouwbaarheid. Daarmee hebben wij onze beste bondgenoten in het Verre Oosten een klap in het gezicht gegeven, die door de zachtmoedige en intelligente Papoea’s niet snel vergeten zal worden.