Op zaterdag 10 januari 2015 heeft een informatie bijeenkomst plaatsgevonden over de United Liberation Movement for West Papua (ULMWP), het nieuwe overkoepelend orgaan dat in december 2014 is gevormd in Port Vila, Vanuatu.
Na een introduktie door Leonie Tanggahma, lid ULMWP, gaf Benny Wenda, woordvoerder ULMWP, een uitgebreide toelichting op de bijeenkomst in Vanatua en de Saralana Verklaring die daar ondertekend is. Onder het ULMWP zijn de volgende drie grote organisaties verenigd: de Federale Republiek van West Papoea (NRFPB); de Nationale Coalitie voor de bevrijding van West Papoea (WPNCL) en het Nationaal Parlement van West Papoea (PNWP).
Onder deze noemer zal er namens West Papoea een nieuw verzoek worden ingediend om lid te worden van de Melanesian Spearhead Group (MSG). Vorig jaar was het verzoek namelijk afgewezen vanwege verschillende redenen, waaronder “gebrek aan representativiteit” van de groepering die het verzoek had ingediend.
Werkelijk een grote stap voorwaarts omdat er natuurlijk al heel lang allerlei organisaties en groeperingen zich inzetten voor een onafhankelijk West-Papua. Maar al die partijen hebben verschillende vertegenwoordigers en net even verschillende visies op wat er moet gebeuren. Sterker nog, we hebben te maken met verschillende "presidenten", "would-be presidenten", tot "kabinetten met ministers" aan toe. In de grond van de zaak willen ze allemaal hetzelfde, maar als gevolg van de verschillende egotrippers, werd het Indonesië wel erg gemakkelijk gemaakt: "verdeel en heers !". Want al die kleine "koninkrijkjes" konden toch geen vuist maken. Wie neemt al die kleine groepjes nu serieus?
Door gebrek aan eenheid en visie was het voor de beoogde doelgroep (Verenigde Naties, Europese Unie, politici, sympathisanten, etc.etc.) natuurlijk volkomen onduidelijk wie nu als de werkelijke gesprekspartner moest worden gezien. En dat gold natuurlijk idem dito voor de Melanasian Spearhead Group.
Wil je iets bereiken moet je weten "met wie je zaken kunt doen" en wie jou als politicus met de informatie kan voeden die je nodig hebt om je ergens voor in te zetten zonder dat je weggevaagd wordt door de oppositie die net weer even een andere bron gebruikt. In zo'n wespennest wil je je als politicus natuurlijk niet begeven, want je moet rekening houden met je eigen geloofwaardigheid (en carrière !).
Na de toelichting van Benny Wenda gaf Leonie Tanggahma een presentatie over het Unification Porcess, ondersteund met dia's.
Beetje jammer dat de microfoon niet goed functioneerde, want daardoor gingen een aantal details toch helaas verloren.
Beetje jammer vond ik ook dat deze belangrijke stap opnieuw weer aanleiding gaf tot verzet uit de "koninkrijkjes" en nog meer jammer vond ik het dat de Nederlandse Papua gemeenschap niet massaal was komen opdraven om deel te nemen aan deze bijeenkomst. De verschilllende bloedgroepen binnen de gemeenschap blijven ons parten spelen. En zo lang die bestaan zullen we nooit een echte vuist kunnen maken. De hoop is nu gevestigd op een krachtdadig ULMWP. Als deze organisatie zich krachtig kan manifesteren bestaat er een kans dat de gelederen zich sluiten en er een sterke organisatie ontstaat met brede steun. Dat zou voor de beoogde doelgroep een verademing zijn, voor de Papua's tot het beste resultaat kunnen leiden en voor Indonesië tot een "pain in the ass" en dat laatste kan me niet pijnlijk genoeg zijn.
De Saralana verklaring is beschikbaar in het Maleis, in het Frans, in het Engels en in het Nederlands.
Ze zijn ook downloadable als pdf:
De agenda van de informatiebijeenkomst als pdf.
