door henk Bartels, verstuurd aan Mark Rutte en alle fractievoorzitters van de tweede kamer. Misschien hebben we nog een politcus met geweten?
Volgens de berichten zal in november 2013 een handelsdelegatie naar Indonesië gaan onder leiding van onze minister-president Mark Rutte. Menigeen vraagt zich af waarom wij zo graag zaken willen gaan doen met Indonesië, een land waarin de corruptie hoogtij viert en waar het met de mensenrechten erg droevig is gesteld. Maar het is duidelijk dat economische belangen de drijfveer zijn. Daarbij worden veel zaken en omstandigheden terzijde geschoven.
Er wordt bovendien overwogen aan het volk van Indonesië excuses aan te bieden voor bepaalde executies die zijn uitgevoerd door het Nederlandse leger tijdens de politionele acties in de jaren 1946 t/m 1949. Maar daarbij wordt kennelijk voorbij gegaan aan de omstandigheid dat er sprake was van een oorlogssituatie, waarin Nederlandse militairen het overzeese gebiedsdeel verdedigden tegen de Indonesische vrijheidsstrijders. Dat waren aanvankelijk ongedisciplineerde fanatieke jongeren, die er op uit waren om zoveel mogelijk Nederlandse militairen om zeep te helpen.
Gedurende de ongeveer vier jaar durende militaire acties zijn aan Indonesische zijde naar schatting 150.000 mensen omgekomen. Maar dat waren niet alleen de slachtoffers van het Nederlandse militaire optreden. Velen werden van het leven beroofd door Indonesische nationalisten omdat ze politieke tegenstanders waren of vermeende pro-Nederlandse Indonesiërs. En ruim 5000 Nederlandse militairen lieten bij de militaire acties het leven. Het is bekend dat er over en weer gruwelijke dingen zijn gebeurd. Maar je kunt je afvragen of daarvoor ruim 65 jaar later nog excuses op zijn plaats zijn.
Als Nederland excuses gaat maken, dan is dat van Indonesische zijde ook zeer zeker op zijn plaats. Dat geldt dan niet alleen voor de omgekomen Nederlandse militairen, maar ook voor de vele Nederlandse burgers die in Indonesië door de nationalisten op gruwelijke wijze zijn omgebracht tijden de zogenoemde ‘Bersiapperiode’. ‘Bersiap’ was in 1946 en 1947 de strijdkreet van groepen nationalistische jongeren, waarbij openlijk werd opgeroepen tot het uitroeien van alle Belanda’s en Anjing Belanda’s, waarmee Nederlanders en Nederlands gezinde Indonesiërs werden bedoeld. Naar schatting werden daarbij door de nationalistische Indonesische jongeren, ‘Permoeda’s’ genoemd, ruim 4000 mensen vermoord.
Maar er zijn veel dringender excuses nodig van Indonesië aan Nederland voor een gebeurtenis van een veel grotere orde, een gebeurtenis die nog steeds voortduurt.
Nederland moest in 1962 het nog overgebleven overzeese gebiedsdeel Nederlands Nieuw-Guinea afdragen aan Indonesië. En daar was de Papuabevolking het niet mee eens. Zoals de Indonesische nationalisten zich destijds verzetten tegen het Nederlandse gezag, zo kwamen de Papua’s in opstand tegen de Indonesische overheersing. Er ontstonden verzetsgroepen die gewapenderhand de in het land gelegerde Indonesische militairen te lijf gingen. Dat had gedurende enige tijd succes. Maar de situatie veranderde toen Indonesië een enorme legermacht naar Nieuw-Guinea, het huidige West-Papua dirigeerde. En daarbij werd erg rigoreus opgetreden. Dorpen waarin verzetsstrijders werden vermoed werden gebombardeerd, zelfs met napalmbommen. En legereenheden kamden systematisch gebieden uit, waarbij delen van de bevolking werden verdreven. Tientallen dorpen werden in brand gestoken en gemeenschapshuizen, waaronder kerken, werden met de grond gelijk gemaakt.
Veel Papua’s vluchtten door de rimboe naar het naburige zelfstandig Papua New Guinea en soms lukte het hen om van daaruit naar andere landen te vluchten, waaronder Nederland. Maar duizenden Papua’s verloren bij schermutselingen met het Indonesische leger het leven. En ook later, toen de Papua’s noodgedwongen moesten overgaan op vreedzaam verzet, vielen en vallen er nog steeds regelmatig slachtoffers. De gevangenissen in West-Papua puilen uit van de Papua’s, die zonder veel vorm van proces daar zijn opgeborgen als politieke gevangenen. De meesten van hen zijn veroordeeld voor een jarenlange opsluiting, alleen maar omdat zij vreedzaam voor hun vrijheid demonstreerden en daarbij hun Papuavlag, de Morgenster, ontvouwden en hesen !
Tussen 1962 en 2013 zijn inmiddels ruim 400.000 Papua’s om het leven gekomen door toedoen van het Indonesische leger ! En kijkend naar dat enorme aantal zijn de ge-beurtenissen in de periode 1946 t/m 1949 in het voormalige Nederlands Indië, hoe gruwelijk en betreurenswaardig ook, aantalmatig minder ernstig. Als er al sprake zal zijn van het aanbieden van excuses, dan zullen die moeten komen van Indonesië. Dat land is verantwoordelijk voor pure volkenmoord op onze vroegere rijksgenoten, de Papua ‘s !
Henk Bartels
Lees dan ook meteen even het artikel: "Staat schikt met weduwen Sulawesi"